بررسی تاثیر محلول مشابه غذایی هپتان بر ریزسختی 4 نوع رزین کامپوزیت

سابقه و هدف: یکی از مشکلات دندانپزشکی ترمیمی کاهش کیفیت کامپوزیت­ها در معرض مواد غذایی و بزاق و بر هم کنش این مواد می­باشد، بنابراین تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر محلول مشابه غذایی هپتان بر روی ریزسختی چهار نوع کامپوزیت Z250، Z350XT، P60 وP90  انجام شده است. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی از هر نوع کامپوزیت 20 دیسک با ارتفاع 2 و قطر 5 میلیمتر ساخته شد، نمونه­ها به مدت 40 ثانیه توسط دستگاه لایت کیور LED با شدت 1000 میلی وات بر سانتیمتر مربع پلیمریزه شدند و بلافاصله زیر اسپری آب به وسیله دیسک­های اکسید آلومینیوم به ترتیب از زبر تا خیلی نرم پرداخت شدند. این نمونه­ها در مخزن ضد نور حاوی آب مقطر به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد ذخیره شده، سپس نمونه­های هر کامپوزیت به صورت تصادفی به دو گروه ده تایی تقسیم شدند و ریزسختی تمام نمونه­ها در دستگاه سختی سنجی ویکرز اندازه­گیری شد. در ادامه یک گروه ده تایی از نمونه­ها در آب مقطر به عنوان گروه شاهد و گروه ده تایی دوم در محلول هپتان (دمای 37 درجه سانتیگراد) به مدت 7 روز قرار گرفتند و سپس ریزسختی نهایی اندازه­گیری شد. از روش آماری ANOVA و آزمون تکمیلی Tukey و سطح معنی­داری  (05/0>p)  برای تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته ها: ریزسختی سطحی نهایی تمامی کامپوزیت­ها بعد از قرارگیری در آب مقطر افزایش پیدا کرد. میزان ریزسختی نهایی نسبت به اولیه در هر 4 نوع کامپوزیت تفاوت معنی­دار با یکدیگر داشت. (05/0>P) میزان ریزسختی نهایی نسبت به اولیه در محلول هپتان در کامپوزیت P90 افزایش پیدا کرد و این تفاوت معنی دار بود. (01/0= P)  در سه کامپوزیت دیگر هم ریزسختی نهایی نسبت به اولیه در محلول هپتان افزایش داشت ولی این تفاوت معنی­دار نبود. (05/0<P) نتیجه گیری: ریزسختی کامپوزیت­های مورد آزمایش بعد از قرارگیری در محلول مشابه غذایی هپتان و آب مقطر افزایش می­یابند و میزان این افزایش به نوع کامپوزیت و محیط نگهداری مرتبط است.